Op school

De school waar Carl op zit nodigt met kerstmis de grootouders uit voor wat gezellige uurtjes; de school van Philip doet dat aan het einde van het schooljaar (de zomervakantie begint hier de 23 juni).

De kinderen zongen een prachtig lied: een "vise", een soort chanson. Moeilijke woorden hoor, maar knap gedaan! 

We kregen foto's te zien van wat er in het afgelopen schooljaar gebeurd is en wat ze geleerd hebben.

Daarna gingen we naar een groter lokaal, waar enkele oma-en opa's vertelden hoe het "vroeger" was op school. (Niemand durfde te starten, dus deed deze oma het maar weer :-))

Toen was het tijd om een boterham te eten. Wij wisten dat we zelf ook voor een lunchpakketje moesten zorgen.

Na de lunch naar buiten, waar een leuk spel gespeeld werd. De kinderen rennen om vragen op te halen, die gezamenlijk opgelost moesten worden.

En tot slot (natuurlijk) : koffie met gebak.
De ouders hadden gebakken; de kinderen en grootouders konden hun buikjes vullen.

Tot volgend jaar, werd er gezegd.

Niet mijn dag!

Toen ik vanmorgen de deur van de werkplaats open maakte, zag ik meteen dat er iets mis was. Op het werkblad lagen plassen water.
De orders waren kletsnat, het werk van gisteren, waarmee we halverwege klaar waren kleefde aan elkaar tape, stickie notes...alles was kleddernat. De oorzaak vonden we bijna direct. Er lag een tennisbal op het platte dak, net voor de afloop naar de regenpijp. Gisterenavond hadden we een vreselijke hoosbui en dat water is mooi (niet) naar binnen gelopen. De chef moest het dak op.
Gelukkig is de schade beperkt. We hebben het werk vandaag grotendeels ingehaald. De machines en computers hebben niks geleden en de folie die onder de werktafel ligt is de dans ontsprongen.

Vanmiddag naar de kapper. 
Omdat ik in de buurt was ging ik binnen bij die winkel waar ze naast wasmachines en koelkasten ook elektrische waterkokers verkopen. Zo-eentje - een bepaald model en merk- wenst mijn schoondochter zich voor haar verjaardag.
"Het goedkoopste is 't ie op het internet", schreef ze. Maar juist die winkel die ik binnenliep annonceert met het slogan" Wij matchen de goedkoopste net-prijs". En inderdaad zei de verkoper dat ik hem voor dat bedrag kon kopen. Lekker gemakkelijk. Hij maakte de rekening op , ik stak mijn creditkaart in het apparaatje en betaalde, terwijl hij de ketel uit het magazijn ging halen. Geen ketel. Ook niet in de winkel, achter de schappen of op de bovenverdieping...ketels weg. Volgens de magazijnlijst moesten er nog twee in voorraad zijn. Zucht. Ik heb m'n geld teruggekregen, maar nog steeds geen ketel.

Vandaar door naar Føtex (in de stad). Ik moest wat kleine dingetjes hebben en zag een schattig vaasje in een bak met afgeprijsd spul. Er zat alleen geen prijsstickertje op. Een verkoper kwam erbij en zag dat van alle goedkope artikelen de prijsstickers afgehaald waren. Oh nee, zei hij, weer winkeldieven. Die halen die prijskaartjes eraf en plakken die op andere waren, waarna ze door de scan-zelf kassa gaan, waar niemand ervan opkijkt dat een bloes van 200 kronen van een 10 kronen stickertje is voorzien. Het schijnt regelmatig voor te komen, en daar kan mijn eerlijke gemoed maar moeilijk tegen. Geen vaasje dus.

Toen ik ook nog een meisje tegenkwam, dat ik kende uit de tijd toen ik nog werkte als studieraadgever, helemaal ingepakt in een lange zwarte jas met bijhorende hoofddoek en een duidelijke houding van "ha, ik werk lekker niet, want niemand wil mij aannemen".....

Toen ging ik zingen. 
Een aantal mensen van vier verschillende koren uit de stad moeten gezamenlijk optreden de 6. juli. De repetitie was ronduit slecht. Niet om aan te horen; veel te moeilijk; veel te weinig tijd van voorbereiding...dat wordt echt niks.

Ach ja, er zijn ergere dingen.
Bijvoorbeeld dat het de hele dag pokkenweer geweest is en dat het nog steeds regent!

Vaderdag

De vijfde juni is het Vaderdag in Denemarken.
De vijfde juni is ook Grundlovsdag, de dag van de grondwet.
En dit jaar is het ook nog eens tweede Pinksterdag.

De man/vader is verwend.

Een heerlijke aftershave, lekkere dingen voor de smaakpapillen en een pizzasteen (om brood op te bakken).

We waren uitgenodigd voor een lunch en gezellige middag in Odense bij Jeff en Ivona. Philip had een vriendje op bezoek en "farfar" was de held van de dag.
Hij speelde met de jongens, die groot respect toonden voor zijn spieren. Zwaardgevechten met meer; echt jongensspel.

Waar voor je geld?!

We waren gisterenavond naar een concert met André Rieu en zijn Strauss-orkest. 
Eén kaartje gekocht voor de cadeaubon die ik nog had liggen en eentje zelf betaald. Maanden geleden besteld. Veel voorpret en verwachtingen gehad en dan....het concert:
Tja....de man en zijn orkest levert de waar; da's waar. Maar dat heeft hij al zo vaak gedaan dat je voelt alsof je in een repetitie zit.
Oh nee, geen foutje te horen/merken. Allemaal in mooie jurken en strak in het pak. Het complete orkest; lachend met elkaar en geintjes naar het publiek. Een goede show.
Ik denk dat de tv veel van de belevenis heeft verknoeid. Je wist van te voren precies wat je kon verwachten. Maar eerlijk is eerlijk, hij heeft en geeft een mooie show. Goede solisten en een perfecte timing.
Het publiek was aan de oude kant. Ik weet best wel dat wij geen jonkies zijn, maar zo voelde ik me wel gisterenavond.
We hadden goede plaatsen; konden alles goed zien en horen; de show werd gegeven zoals al vele jaren lang. Dat was eens en eigenlijk wel genoeg.

Enfin, nu ben ik dan eindelijk in de Boxen in Herning geweest. Wat een hal: daar kunnen 15.000 toeschouwers in. Na afloop reed ik naar huis in de lichte zomernacht.

Donkerder wordt het niet rond deze tijd van het jaar.

Mei-weer.

Dit is een archief foto, waarop de Lillebælt.  

Zwart/wit; een beetje somber...

Zo was het weer het grootste gedeelte van de dag. Veel wind en nogal frisjes. De zon kwam pas laat in de middag tevoorschijn.

Ulla en ik hebben een flink stuk gewandeld. Een kilometer of zeven in een stevig tempo. De rest van de "wandelclub" was vandaag verhinderd, maar wij liepen heerlijk door de bossen (en we hebben wat "afgekakeld")

In de tuin bloeit de brem volop (het onkruid ook).

Een gele en een rode.

De chef kocht vorig jaar die rode, maar ik vind de gele toch het mooiste.

Misschien was het ook wel goed dat het vandaag niet warm was; er is flink wat werk verricht, en dat brengt centen (øres) in het laatje.

Verder heb ik genoeg te doen elke dag. 

Gisteren was de zomer-afsluiting van ons koor.

Een gezellig etentje met z'n allen bij café Katja.

Morgen komt een kennis trainen op "onze" rug-machine (en een bakje koffie doen).

Vrijdag komt Philip een nachtje slapen en voor zaterdag hebben we kaartjes voor André Rieu, die in Herning optreedt.

Het ene kaartje had ik nog gekregen bij mijn afscheid vorig jaar (jeetje, alweer een jaar geleden!), het andere hebben we erbij gekocht. Ik ben reuze benieuwd.

De dagen rond Hemelvaart

De dagen rond Hemelvaart:
Die waren zonnig.
Dat hebben we uitgebuit.

Allereerst heb ik gefietst en gefietst op m'n nieuwe fantastische fiets. Samen met de chef heb ik vele kilometers afgelegd in en rondom Fredericia. Waarom zou je elders gaan fietsen als het hier zo mooi is. Fredericia heeft 44 kilometer kust, waarvan een flink gedeelte strand. 

Vrijdag waren we naar de traditionele Hemelvaart markt/braderie onder de brug geweest.

Het was er niet druk; ik denk dat het gewoonweg te mooi weer was (misschien zelfs tè warm - 25 graden; waardoor er telkens werd omgeroepen dat de mensen het drinken niet mochten vergeten).

Zo bloedheet als in Nederland is het hier nooit, vooral niet hier aan de (oost)kust. Er staat altijd wel een beetje wind, vandaag zelfs een beetje veel). Maar door de wind vergeet je vaak dat de zon wel fel is en dat je flink kunt verbranden als je niet uitkijkt.

Zooo jammer dat het bootje nog steeds aan wal ligt. Er moet nog iets met de versnellingskabel worden gemaakt...daarna kan ik opruimen en kan ie het water in.

Zaterdagmiddag was ik een uurtje naar het bachelorconcert van Annemarie Nørhede Jakobsen geweest. Annemarie die wij (KFUF- Tegelpoetsters) destijds een klein sponsorraat hebben gegeven en die ons daarvoor bedankte met een uitnodiging voor het bachelor-examen-concert.

Ook hier maar weinig mensen.....

Maar het sponsorraat was welverdiend!

Thuis was de barbecue aan: de tafel gedekt en we aten met "de jongens van Sandra", Peter, Casper en Carl. Sandra was in Rome met de leraren van school en Caroline moest naar een feest (party, fuif...hoe noem je zoiets nu ten dage in NL?)

Lekker buiten voetballen voor de jongens, op blote voeten...

die er goed zwart van werden.

Vandaag, de laatste "vakantiedag" nog een stuk gefietst en geland in de stad, waar we nacho's aten, met een ijskoffie voor de chef en water "ad libitum" voor mij.

Morgen krijgen we bewolkt dagje met hooguit 21 graden.

Ideaal, want er zal gewerkt moeten worden!

Arlette

Er was eens /er is nog steeds/ een vrouw die Arlette heet. Arlette Lévy. Ze werd geboren in 1924 (net als jij, moeder) in het kwartier Marais in Parijs.
Arlette was/is joods, wat er in 1924 niets toe deed maar onder de Duitse bezetting wel. In 1943 studeerde ze aan de universiteit van Clermont Ferrand en werd daar gearresteerd. Na diverse interneringen werd ze in januari 1944 gedeporteerd naar Birkenau/Auschwitz, waarvan ze bij de bevrijding in 1945 een van de weinige overlevenden was.

In 1951 ontmoette ze haar Deense man (een Andersen) en volgde hem naar Denemarken. Ze was jarenlang lerares aan het gymnasium en sprak niet veel over het concentratiekamp.
Totdat ze een gesprek overhoorde waarin beweerd werd dat die joden-uitroeiing echt niet zo erg was als verteld. 

Ze besloot haar verhaal te vertellen. 

Sinds 1999 heeft ze zowel in Denemarken als in Frankrijk haar voorlezingen gehouden. Het verhaal van een van de laatste ooggetuigen. Ze verteld het nuchter, (bijna) zonder sentimentaliteit. Alleen de kille facta (en die zijn huiveringwekkend!!).

Ze is onderscheiden met het Franse Legioen van Eer; ze is ereburger van onze stad, ze was eerder de vrouw van het jaar bij de "Tegelpoetsters" en er is dit jaar een vredesprijs opgericht, die haar naam draagt. Nu is er een documentaire gemaakt van haar verhaal, met filmclips en interviews.

Die documentairefilm zagen we gisteren in de bioscoop.
Zeer indrukwekkend.