Over dingen en doetjes in Denemarken.

zaterdag 12 november 2011

Nieuwe tekeningen.


Het is geen grote kunst en ze hebben er niet al te veel moeite voor gedaan, de kleinkinderen, maar er hangen drie nieuwe herfst tekeningen op de koelkast. Als je elf bent dan raakt tekenen iewat uit de gratie. Dezelfde kleindochter gaat wel één keer per week naar de kreatieve school, maar dat is heel wat anders!! En een jongen van negen wil best tekenen, maar krijgt zijn fantasie niet op gang. De kleinste wil gekleurd papier en is nog in de beginselen.....

Ik vertel nog even verder over het onderwijs in DK voor kinderen die niet goed kunnen leren, kinderen met gedragsstoornissen en gehandicapte kinderen.

Kinderen die moeilijk kunnen leren gaan naar speciale klassen, op drie van de gewone scholen. Deze gewone scholen hebben elk een afdeling voor kinderen met verschillende problemen:
E klassen (voor kinderen met inleringsproblemen) ; D klassen (voor kinderen met zware inleringsproblemen); F en G klassen voor zwaar gehandicapte kinderen. Hier zijn de klassen klein, vier tot acht leerlingen met net zoveel personeel als kinderen; het F en G onderwijs heeft vaak maar twee kinderen "in de klas".
Eén school onderwijst kinderen met autisme, asperger m.m.
Thuis onderwijs is ook een mogelijkheid.

Voor kinderen met gedragsproblemen zijn er twee scholen. Deze scholen zijn geen onderdeel van andere scholen, maar hebben hun eigen locatie.

Als de kinderen klaar zijn met de basisschool zijn er diverse mogelijkheden:
De beroepsopleidingen hebben speciale "vóór" scholen om te zien óf sommige kinderen toch een opleiding kunnen volgen met hulp van een mentor, een computer die voorleest, ekstra veel tijd en andere hulpmiddelen.

Er is een EGU (erhvervs grund uddannelse - basis beroeps opleiding), een twee-jarige opleiding in een bedrijf, met een minimum teorie maar leren in de praktijk.
Dit is de laagste kompetence gevende opleiding.

En een STU (særlig tilrettelagt ungdomsuddannelse- een individuele opleiding) van drie jaar die geen beroepsopleiding is, maar een "training voor het leven". Hier wordt een heel individueel plan voor ieder kind gemaakt, waar de doelen worden beschreven waarnaar gestreefd wordt.
Dat de jongere een zo zelfstandig leven als mogelijk kan leiden.
Dat er gekeken wordt of er later een beschermde werkplaats mogelijk is.
Dat er gekeken wordt waar en in welke vorm de jongere kan wonen.
Of er sociale kontakten zijn en/of hoe die geetableerd kunnen worden. Enz...enz.
Een STU moet door de gemeente worden goedgekeurd, want dit kost de gemeente veel geld. Ik maak de plannen, met het kind en de ouders en als het plan van start gaat volg ik ook regelmatig op de volgende drie jaar.
Dat is één onderdeel van mijn werk.:-)

1 opmerking:

  1. Dat klinkt allemaal goed doortimmerd. Hier in NL komen dit soort voorzieningen steeds meer op de tocht te staan door bezuinigingen. Zo zijn de sociale werkplaatsen (beschermd werken op laag niveau) al getroffen en kinderen met gedragsproblemen moeten maar in een normale klas. En dan vinden ze het gek dat het ziekteverzuim onder leerkrachten zo enorm hoog is.

    Je hebt weer wat nieuws om naar te kijken in de keuken. Leuk hoor. Ook al hadden ze niet heel veel zin of inspiratie, het ziet er toch geinig uit.

    Fijne zondag!

    BeantwoordenVerwijderen

Gezellig, laat gerust een reactie achter!